این بیمه نامه با نام بیمه عمر به شرط فوت هم ارائه می‌شود. در این بیمه نامه اگر فردی در طول داشتن مدت بیمه نامه فوت نماید سرمایه فوت به ذینفعان پرداخت می‌شود و اگر هم در پایان مدت بیمه نامه فرد بیمه شده در قید حیات باشد هیچ مبلغی به عنوان اندوخته و یا سرمایه فوت به فرد برگشت داده نمی‌شود.
این بیمه رایج ترین و قدیمی ترین نوع بیمه عمر می‌باشد. بدین صورت که در طول یک بازه زمانی معین تنها در صورت فوت بیمه شده به ذینفع یا ذینفعان تعیین شده سرمایه فوت مندرج در بیمه نامه تعلق می‌گیرد.
بیمه عمر زمانی برای جبران خسارت فوت بیمه‌شده در زمان اعتبار صادر می‌شود. این مدت اعتبار معین و بنا به موعدی است که در بیمه‌نامه ذکر شده است.
اگر بیمه‌گزار در مدت مذکور فوت شود، مبلغ سرمایه‌گذاری توافق شده قابل پرداخت است. بیمه عمر زمانی اغلب در کنار بیمه تکمیلی درمان گروهی برای شرکت‌ها و موسسات صادر می‌شود. به‌منظور برخورداری بیمه‌گزاران از پوشش خسارت فوت در زمان معین اشتغال در شرکت یا مؤسسه مذکور، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در صورت عمر باقی بیمه‌گزار، شرکت بیمه‌ای سرمایه‌‌ای به او پرداخت نمی‌کند. انواع مختلفی از بیمه زندگی زمانی وجود دارد که بیمه عمر(زندگی) زمانی با سرمایه نزولی (مانده بدهکار)، بیمه عمر زمانی قابل تمدید و بیمه عمر زمانی قابل تبدیل از این نوع محسوب می‌شوند.
