بیمه عمر مانده بدهکار راهکاری است که به بیمه‌گزار و خانواده‌اش این اطمینان را می‌دهد که، در صورت فوت فرد بیمه‌گزار نگران پرداخت اقساط باقی‌مانده‌اش نباشند. به عبارتی شرکت بیمه متعهد می‌شود که در صورت فوت بیمه‌گذار، اقساط باقی مانده را پرداخت نماید. برای آگاهی از تفاوت بیمه عمر و سرمایه‌گذاری در بانک، حتما مقاله مربوط به آن را مطالعه کنید.
بیمه عمر زیر مجموعه بیمه اشخاص و یکی از انواع بیمه‌های درمان به حساب می‌آید. بیمه عمر را به عنوان یک روش بلند مدت برای سرمایه‌گذاری با مزایای مناسب می‌شناسند. اگر به دنبال یک پشتیبان مالی برای آینده خانواده خود هستید، بیمه عمر بهترین انتخاب است.
بیمه عمر یک سرمایه گذاری مطمئن برای آینده‌ای مطمئن
با توجه به شرایط اقتصادی جامعه، افراد همیشه در تکاپو هستند تا پس‌اندازی برای آینده خود و فرزندانشان داشته باشند. اما بدون یک سرمایه‌گذاری مطمئن نمی‌توان مخارج غیرقابل پیش‌بینی آینده را تامین کرد. به همین دلیل شرکت‌های بیمه‌گر به کمک شما آمده‌اند و با ارائه خدماتی مانند بیمه عمر و سود تضمینی آن، از استرس شما برای آینده بکاهند. بیمه عمر همان بیمه سرمایه‌گذاری است و طرفداران زیادی در سراسر دنیا دارد. به همین دلیل اسم این بیمه را احتمالا زیاد شنیده‌اید.
بیمه سامان یکی از شرکت‌های معتبری است که بیمه زندگی را به مشتریان خود ارائه می‌دهد. از مهم‌ترین خدمات این شرکت می‌توان به بیمه بازنشستگی سامان اشاره کرد. توصیه می‌کنیم برای آگاهی از این بیمه، مزایا و پوشش‌های آن، مقاله بیمه بازنشستگی سامان را مطالعه کنید.
بیمه‌گر: شرکتی که فرد متقاضی (بیمه‌گذار) را تحت پوشش بیمه عمر قرار می‌دهد.
بیمه‌گذار: فردی که خرید بیمه عمر را انجام داده و طبق قرارداد حق بیمه را پرداخت می‌کند. شخص بیمه‌گذار می‌تواند در طول مدت قرارداد بیمه عمر تغییر کند.
بیمه‌شده: فردی که تحت پوشش بیمه عمر قرار دارد و فوت یا حیاتش شرط اصلی برقرار بودن بیمه عمر می‌باشد. بیمه‌شونده و بیمه‌گذار می‌توانند یک نفر باشند، اما این امکان وجود دارد که شخصی فرد دیگری را بیمه کند. برای نمونه فردی فرزند خردسال خود را بیمه عمر و پس‌انداز و آتیه کرده و حق بیمه‌هایش را پرداخت می‌کند.
ذینفع: شخصی که از سوی بیمه‌گذار تعیین می‌شود تا پس از فوت بیمه‌شده، سرمایه بیمه عمر را دریافت نماید.
سرمایه فوت: مبلغی است که در صورت فوت بیمه‌شده، شرکت بیمه متعهد می‌شود به ذی‌نفعان بیمه عمر پرداخت نماید.
سرمایه حادثه (سرمایه فوت ناشی از حادثه): در صورتی که فرد بیمه‌شده بر اثر حادثه فوت کند، سرمایه‌ای بیشتر از سرمایه فوت به ذی‌نفعان او تعلق می‌گیرد.
ضریب تشکیل سرمایه: این ضریب در شرکت‌های مختلف متفاوت می‌باشد. ضریب تشکیل سرمایه، بر حق بیمه سالیانه اعمال شده و سرمایه فوت را تعیین می‌کند. به عنوان مثال اگر سالیانه ۶۰۰ هزار تومان حق بیمه عمر پرداخت شده و ضریب تشکیل سرمایه ۲۵ برابر باشد، سرمایه فوت بیمه گذار ۱۵ میلیون تومان خواهد بود. این عدد به صورت میانگین ۲۵ بوده و بسته به سن بیمه شده می‌تواند از ۲۵ تا ۴۰ برابر باشد
بیمه‌های تأمین اجتماعی ماهیتی درمانی دارند و البته تفاوت‌های زیادی با بیمه‌های عمر دارند. اما می‌توان گفت، بیمه‌های عمر می‌تواند مکمل بیمه تأمین اجتماعی باشد. برای مثال، بیمه تأمین اجتماعی در صورت فوت فرد مبلغ بسیار ناچیزی در حدود ۲۰۰ هزار تومان به بازماندگان وی پرداخت می‌کند درصورتی‌که در بیمه عمر در صورت فوت فرد حتی اگر یک قسط از حق‌بیمه را پرداخت کرده باشد، به‌غیراز پرداخت سرمایه فوت، اگر فوت براثر حادثه باشد (در صورت خرید پوشش فوت براثر حادثه) تا ۳ برابر سرمایه فوت را به بازماندگان وی پرداخت می‌کند.
البته لازم است ذکر شود در بیمه تأمین اجتماعی بازماندگان فرد فوت شده می‌توانند مستمری دریافت کنند که این امکان در بیمه‌های عمر به شکل مستمری تأمین اجتماعی وجود ندارد. همسر به‌صورت نامحدود و فرزند دختر تا زمانی که مجرد باشد و فرزند پسر تا ۱۸ سالگی می‌توانند حقوق و مستمری معادل قانون کار دریافت کنند.
هم در بین علمای اهل سنت و هم در بین علمای شیعه، نظرات موافق و مخالف متعددی در مورد بیمه و به‌خصوص بیمه زندگی مطرح شده‌است. اکثر مراجع تقلید شیعه بیمه زندگی را مجاز و آن را مصداقی از عقود اسلامی (از جمله صلح، هبه و ضمان) دانسته‌اند. برخی نیز آن را به‌عنوان عقدی مستقل و تاییدشده با دلایل اسلامی در نظر گرفته‌اند.[۹] در مقابل، برخی از علمای شیعه و سنی بیمه زندگی را مصداق قمار، ربا و غرر دانسته و آن را حرام اعلام کرده‌اند. از جمله محمد عبده، در سال ۱۳۲۱ در مصر حکم به غیرشرعی بودن بیمه زندگی داده‌است. همچنین شورای فتوای ملی مالزی در سال ۱۳۵۱، بیمه زندگی را به لحاظ موازین اسلامی باطل اعلام کرده‌است.[۱۰]
در برخی از کشورهای اسلامی که بیمه زندگی در آن‌ها ممنوع است، تکافل به عنوان مدل اسلامی از بیمه زندگی پذیرفته شده‌است. تکافل یک سازوکار مشارکتی- حمایتی است که به موجب آن تعدادی از افراد، ریسک زیان بالقوه مربوط به یکدیگر را بین خود تسهیم می‌کنند.[۱۱] این مدل بر اساس نظر برخی از علمای اهل سنت نوعی بیمه تعاونی است که در صدر اسلام نیز وجود داشته‌است.[۱۰]
آسیب‌پذیری شرکت‌های بیمه در بحران‌های اقتصادی کمتر از بانک‌هاست؛ چون بانک‌ها به بازپرداخت سریع سپرده‌های بانکی متعهدند، اما ماهیت بلندمدت قراردادهای بیمه عمر باعث ایجاد ذخایر فنی بلندمدت و جریان نقدینگی پایدار برای شرکت‌های بیمه می‌شود.[۷][۵] از آنجا که بیمه‌گذاران حتی در شرایط بحران اقتصادی نیز به پرداخت حق بیمه ادامه می‌دهند، شرکت‌های بیمه قادرند در شرایطی که دیگران سرمایه خود را از بازارهای مالی خارج می‌کنند، به سرمایه‌گذاری خود ادامه دهند و نقش مهمی در تثبیت شرایط بازار ایفا نمایند.[۸] تحقیقاتی که بر روی بحران اقتصادی اخیر آمریکا شده‌است نشان می‌دهد که شرکت‌های بیمه زندگی در این دوران کمتر مجبور به فروش دارایی‌های ثابت خود شدند[۵] و در حالی که بر میزان فروش اوراق بهادار خود نیفزودند، با خرید اوراق بهادار کمتر نقدشونده، ریسک نقدشوندگی در بازار را کاهش دادند.[۸]
برخی شرکت‌های بیمه با شرکت‌های عمر و تشکیل سرمایه را پرداخت می‌نماید.
از آنجا که قراردادهای بیمه زندگی عمدتاً طولانی مدت‌اند، شرکت‌های بیمه تمایل دارند تا منابع حاصل از این بخش را به‌صورت بلندمدت سرمایه‌گذاری کنند تا با تعهداتشان سازگار باشد؛ بنابراین منابع حاصل از سرمایه‌گذاری در بیمه‌های زندگی، منابع خوبی برای تأمین سرمایه بلندمدت یا اصطلاحاً سرمایه صبور محسوب می‌شوند.[۵]
شرکت‌های بیمه با استفاده از منابع خود، هزینه تأمین سرمایه را برای بنگاه‌های اقتصادی کاهش می‌دهند، سطح اطمینان در محیط کسب و کار را بالا می‌برند و نقش مثبتی در تأمین هزینه‌های درمانی و بازنشستگی کارگران ایفا می‌کنند.[۴] بیمه زندگی پس‌انداز بخش قابل توجهی از جامعه را به سمت سرمایه‌گذاری‌های اثربخش هدایت می‌کند[۵] و در نتیجه دارای تأثیر مثبتی بر رشد اقتصادی و بهبود استاندارد زندگی است.[۴][۵] تحقیقاتی که بر روی نماگرهای اقتصادی ۸۶ کشور در حال توسعه در سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۱ میلادی انجام شده‌است، نشان می‌دهد که توسعه بیمه‌های زندگی دارای تأثیر مثبت بر رشد اقتصادی است؛ هرچند که میزان این تأثیرگذاری به ویژگی‌های زیرساختی اقتصادی کشورها وابسته است.[۴] در ایران نیز طی تحقیقی که بازه زمانی ۱۳۳۸ تا ۱۳۸۳ را مورد مطالعه قرار داده، تأثیر مثبت توسعه بیمه زندگی بر توسعه اقتصادی به تأیید رسیده‌است.[۶]
